Hal ehwal domestik

Mahathir mengangkat sumpah sebagai Perdana Menteri pada 16 Julai 1981, pada usia 56 tahun.[37] Salah satu tindakan beliau ialah membebaskan 21 banduan di bawah Akta Keselamatan Dalam Negeri, termasuk wartawan Samad Ismail dan bekas timbalan menteri di dalam kerajaan Hussein, Abdullah Ahmad, yang disyaki menjadi komunis bawah tanah.[38] Beliau melantik sekutu rapatnya, Musa Hitam, sebagai Timbalan Perdana Menteri.[39]

Tahun terawal (1981–87)

Mahathir telah mengingatkan dalam tempoh dua tahun pertama pemerintahannya, menyatukan kepimpinan beliau terhadap UMNO dan, dengan kemenangan pada pilihan raya umum 1982, kerajaan.[40][41] Pada tahun 1983, Mahathir memulakan beberapa pertempuran yang beliau akan mempunyai dengan royalti Malaysia semasa jawatannya sebagai Perdana Menteri. Kedudukan Yang di-Pertuan Agong, ketua Malaysia negara, adalah disebabkan oleh berputar dalam sama ada Sultan Idris Shah II Perak atau kontroversi Iskandar Johor. Mahathir mempunyai tempahan kubur mengenai dua Sultan. Kedua-dua mereka raja-raja aktivis negara mereka sendiri dan Iskandar hanya mempunyai beberapa tahun sebelum ini disabitkan dengan pembunuhan.[42][43] Mahathir cuba untuk pra-awalan membataskan kuasa bahawa Agong baru boleh menggunaan alih kerajaan beliau, memperkenalkan kepada pindaan parlimen kepada Perlembagaan untuk menyifatkan Agong untuk bersetuju dengan mana-mana undang-undang yang telah tidak diperkenankan dalam tempoh 15 hari laluan oleh Parlimen. Cadangan ini juga akan menghapuskan kuasa untuk mengisytiharkan darurat dari Agong dan meletakkannya dengan Perdana Menteri. Agong pada masa itu, Sultan Ahmad Shah Pahang, bersetuju dengan cadangan pada dasarnya tetapi terbongkang apabila beliau sedar bahawa cadangan itu juga akan difikirkan Sultan untuk bersetuju dengan undang-undang yang diluluskan oleh Dewan Undangan Negeri. Disokong oleh Sultan, Agong enggan untuk bersetuju dengan pindaan perlembagaan, yang ketika itu lulus kedua-dua dewan Parlimen dengan majoriti yang selesa.[44][45] Apabila orang ramai menyedari kebuntuan, dan Sultan enggan berkompromi dengan kerajaan, Mahathir mengambil jalan-jalan untuk menunjukkan sokongan rakyat terhadap kedudukannya dalam perhimpunan besar-besaran. Akhbar telah mengambil bahagian kerajaan, walaupun minoriti ramai orang Melayu, termasuk ahli-ahli politik UMNO konservatif, dan bahagian yang lebih besar daripada masyarakat Cina, menyokong sultan. Selepas lima bulan, krisis ini diselesaikan, kerana Mahathir dan Sultan bersetuju untuk kompromi. Agong akan mengekalkan kuasa untuk mengisytiharkan darurat, tetapi jika dia enggan untuk bersetuju dengan rang undang-undang, rang undang-undang itu akan kembali ke Parlimen, yang kemudiannya boleh mengatasi kuasa veto Agong.[46]

Dari segi ekonomi, Mahathir mewarisi Dasar Ekonomi Baru dari pendahulunya, yang direka untuk meningkatkan kedudukan ekonomi bumiputera (Melayu Malaysia dan orang asli) melalui sasaran dan tindakan afirmatif dalam bidang seperti pemilikan korporat dan kemasukan universiti.[47] Mahathir juga telah secara aktif melaksanakan penswastaan perusahaan kerajaan dari awal tahun 1980, kedua-dua sebab-sebab ekonomi liberal ia sedang dikejar oleh sezaman seperti Margaret Thatcher, dan kerana beliau merasakan bahawa menggabungkan dengan tindakan afirmatif untuk bumiputera ia boleh menyediakan peluang ekonomi untuk perniagaan bumiputera.[48] kerajaannya menswastakan syarikat penerbangan, utiliti dan syarikat telekomunikasi, mempercepatkan untuk kadar kira-kira 50 penswastaan setahun menjelang pertengahan 1990-an.[49] Manakala penswastaan umumnya baik keadaan kerja rakyat Malaysia dalam industri diswastakan dan dibesarkan hasil yang ketara bagi kerajaan, banyak penswastaan berlaku jika tiada proses tender terbuka dan manfaat Melayu yang menyokong UMNO. Salah satu daripada projek-projek infrastruktur yang paling ketara pada masa itu adalah pembinaan Lebuhraya Utara-Selatan, lebuh raya yang bermula dari sempadan Thailand ke Singapura; kontrak untuk membina lebuh raya telah dianugerahkan kepada usahasama perniagaan dengan UMNO.[50] Mahathir turut menyelia penubuhan pengeluar kereta Proton sebagai usaha sama antara kerajaan dan Mitsubishi Malaysia. Pada akhir tahun 1980-an, Proton telah mengatasi permintaan dan kerugian miskin untuk menjadi, dengan sokongan tarif perlindungan, pembuat kereta terbesar di Asia Tenggara dan perusahaan yang menguntungkan.[51]

Dalam tahun-tahun awal Mahathir sebagai Perdana Menteri, Malaysia telah mengalami kebangkitan semula Islam di kalangan orang Melayu. Melayu menjadi lebih agama dan lebih konservatif. PAS, yang pada tahun 1970 menyertai UMNO dalam kerajaan, memberi maklum balas kepada kebangkitan dengan mengambil Islam semakin lantang berdiri di bawah pimpinan orang yang pada tahun 1969 telah mengalahkan Mahathir untuk kerusi Parlimen, Yusof Rawa. Mahathir cuba untuk merayu kepada pengundi agama dengan menubuhkan institusi Islam seperti Universiti Islam Antarabangsa Malaysia yang boleh menggalakkan pendidikan Islam di bawah pengawasan kerajaan. Beliau juga menarik Anwar Ibrahim, pemimpin Angkatan Belia Islam Malaysia (ABIM) untuk menyertai UMNO. Dalam beberapa kes, kerajaan Mahathir bekerja penindasan terhadap atlet lebih ekstrem Islamisme. Ibrahim Libya, seorang pemimpin Islam popular, terbunuh dalam kejadian tembakan polis pada tahun 1985; Al-Arqam, mazhab agama, telah diharamkan dan pemimpinnya, Ashaari Mohammad, ditahan di bawah Akta Keselamatan Dalam Negeri (Malaysia).[52] Mahathir secara komprehensif menewaskan calon PAS dalam pilihan raya pada tahun 1986, memenangi 83 kerusi daripada 84 kerusi yang ditandinginya, meninggalkan PAS dengan hanya satu MP.[53]

Mengenakan kuasa (1987–90)

Sebarang ilusi bahawa pilihan raya 1986 mungkin telah mewujudkan kira-kira dominasi politik Mahathir tidak kekal lama. Pada tahun 1987, beliau telah dicabar untuk jawatan presiden UMNO, dan jawatan perdana menteri serta-merta, oleh Tengku Razaleigh Hamzah. Kerjaya Razaleigh telah pergi ke belakang di bawah Mahathir, yang diturunkan dari Kementerian Kewangan kepada Kementerian Perdagangan dan Industri. Razaleigh disokong oleh Musa, yang telah meletak jawatan sebagai Timbalan Perdana Menteri pada tahun sebelumnya. Ketika Musa dan Mahathir adalah sekutu asalnya rapat, kedua-dua telah jatuh daripada ketika pemerintahan Mahathir, dengan Musa mendakwa bahawa Mahathir tidak lagi mempercayai beliau. Razaleigh dan Musa bertanding untuk jawatan Presiden UMNO dan Timbalan Presiden atas tiket bersama terhadap Mahathir dan pilihan baru untuk timbalan, Ghafar Baba. Tiket dikenali sebagai masing-masing pasukan B dan Pasukan A. Pasukan A Mahathir mendapat sokongan akhbar, orang kuat parti besar, dan juga Iskandar, kini Agong, walaupun beberapa tokoh penting, seperti Abdullah Badawi, menyokong pasukan B. Pada pilihan raya itu, yang diadakan pada 24 April 1987, Pasukan A menang. Mahathir telah dipilih semula dengan margin yang sempit, menerima undi daripada 761 perwakilan parti Razaleigh 718. Ghafar mengalahkan Musa dengan margin yang lebih besar. Mahathir bertindak balas dengan mencucikannya tujuh penyokong Pasukan B dari kementeriannya, manakala Pasukan B enggan menerima kekalahan dan memulakan tindakan undang-undang. Dalam keputusan yang tidak dijangka pada Februari 1988, Mahkamah Tinggi memutuskan bahawa UMNO adalah sebuah pertubuhan haram kerana beberapa cawangannya tidak didaftarkan secara sah.[54][55] Setiap puak berlumba-lumba untuk mendaftar sebuah parti baru di bawah nama UMNO. sebelah Mahathir berjaya didaftarkan nama "UMNO Baru", manakala permohonan Pasukan B untuk mendaftar "UMNO Malaysia" telah ditolak. UMNO Malaysia, di bawah pimpinan Tengku Razaleigh Hamzah dan dengan sokongan kedua-Malaysia yang masih hidup bekas Perdana Menteri Abdul Rahman dan Hussein, yang berdaftar dengan parti Semangat 46 sebaliknya.[56]

Setelah terselamat dari dengan krisis politik sekurang-kurangnya buat sementara waktu, Mahathir bergerak terhadap badan kehakiman, takut rayuan yang berjaya oleh Pasukan B menentang keputusan untuk mendaftarkan UMNO Baru. Beliau membimbing pindaan kepada Perlembagaan melalui parlimen untuk menghapuskan kuasa umum Mahkamah Tinggi untuk menjalankan kajian semula kehakiman. Mahkamah Tinggi boleh kini hanya terlibat dalam semakan kehakiman di mana perbuatan tertentu Parlimen memberikan mereka kuasa untuk berbat demikian. Hakim Negara Mahkamah Agung, Mohamed Salleh Abas, memberi maklum balas dengan menghantar surat bantahan kepada Agong. Mahathir kemudian digantung Salleh untuk "salah laku kasar dan kelakuan", kononnya kerana surat itu adalah melanggar protokol. Satu tribunal ditubuhkan oleh Mahathir mendapati Salleh bersalah dan mencadangkan kepada Agong yang Salleh dibuang kerja. Lima lagi hakim mahkamah menyokong Salleh, dan digantung oleh Mahathir. Sebuah mahkamah baru ditubuhkan menolak rayuan Pasukan B, membolehkan puak Mahathir untuk terus menggunakan UMNO nama. Menurut Milne dan Mauzy, episod yang memusnahkan kebebasan badan kehakiman Malaysia.[57]

Pada masa yang sama dengan krisis politik dan kehakiman, Mahathir memulakan tindakan keras terhadap penentang pembangkang dengan menggunakan Akta Keselamatan Dalam Negeri. Pelantikan beberapa pentadbir yang tidak bercakap Mandarin ke sekolah Cina menimbulkan kemarahan di kalangan rakyat Malaysia Cina ke titik di mana rakan-rakan gabungan UMNO Persatuan dan Gerakan Cina Malaysia menyertai Parti Tindakan Demokratik (DAP) dalam membantah pelantikan itu. Pemuda UMNO mengadakan bantahan provokatif yang mencetuskan menembak dengan seorang lelaki bersenjata Melayu tunggal, dan gangguan hanya Mahathir menghalang UMNO dari mengadakan protes yang lebih besar. Sebaliknya, Mahathir mengarahkan apa Wain panggilan "tindakan keras terbesar pada perbezaan pendapat politik Malaysia yang pernah dilihat". Di bawah operasi polis yang diberi nama kod "Operasi Lalang", 119 orang telah ditangkap dan ditahan tanpa caj di bawah Akta Keselamatan Dalam Negeri. Mahathir berhujah bahawa penahanan ini perlu untuk mencegah berulangnya rusuhan kaum tahun 1969. Kebanyakan tahanan adalah aktivis pembangkang terkemuka, termasuk pemimpin DAP, Lim Kit Siang, dan sembilan daripada rakan-rakan Ahli Parlimen beliau. Tiga akhbar bersimpati kepada pembangkang telah ditutup.[58]

Mahathir mengalami serangan jantung pada awal tahun 1989,[59] tetapi kembali untuk memimpin Barisan Nasional untuk kemenangan dalam pilihan raya 1990. Semangat 46 gagal untuk membuat apa-apa kemajuan di luar negeri Razaleigh Kelantan (Musa telah sejak menyertai semula UMNO).[60]

Pembangunan ekonomi ke krisis kewangan (1990–98)

Penamat Dasar Ekonomi Baru (DEB) pada tahun 1990 memberi Mahathir peluang untuk menggariskan wawasan ekonomi beliau untuk Malaysia. Pada tahun 1991, beliau mengumumkan Wawasan 2020, di mana Malaysia akan berusaha untuk menjadi sebuah negara maju sepenuhnya dalam tempoh 30 tahun.[61] Sasaran itu akan memerlukan pertumbuhan ekonomi purata kira-kira tujuh peratus daripada keluaran dalam negara kasar setahun.[62] Salah satu ciri Wawasan 2020 akan menjadi secara beransur-ansur menghapuskan halangan etnik. Wawasan 2020 telah disertai oleh penggantian DEB, Dasar Pembangunan Nasional (DPN), di mana beberapa program kerajaan yang direka untuk memberi manfaat kepada bumiputera semata-mata telah dibuka sehingga etnik lain.[63] DPN mencapai kejayaan di salah satu daripada matlamat utamanya, pengurangan kemiskinan. Menjelang tahun 1995, kurang daripada sembilan peratus rakyat Malaysia hidup dalam kemiskinan dan ketidaksamaan pendapatan telah mengecil.[64] Kerajaan Mahathir mengurangkan cukai korporat dan meliberalisasikan peraturan kewangan untuk menarik pelaburan asing. ekonomi berkembang lebih sembilan peratus setahun sehingga tahun 1997 menyebabkan negara-negara membangun yang lain untuk cuba mencontohi dasar Mahathir.[65] Banyak kredit untuk pembangunan ekonomi Malaysia pada 1990-an pergi ke Anwar Ibrahim, yang dilantik oleh Mahathir sebagai Menteri Kewangan pada tahun 1991.[66] kerajaan menunggang gelombang ekonomi dan memenangi pilihan raya 1995 dengan majoriti yang lebih tinggi.[67]

Mahathir memulakan satu siri projek-projek infrastruktur utama pada 1990-an. Salah satu yang terbesar ialah Koridor Raya Multimedia, kawasan selatan Kuala Lumpur, dalam acuan Lembah Silikon, yang direka untuk menampung industri teknologi maklumat. Walau bagaimanapun, projek ini gagal untuk menjana pelaburan dijangkakan.[68] Projek Mahathir lain termasuk pembangunan Putrajaya sebagai rumah perkhidmatan awam Malaysia, dan membawa Formula Satu Grand Prix Sepang.[69] Salah satu perkembangan yang paling kontroversi adalah Empangan Bakun di Sarawak. Projek hidro-elektrik bercita-cita tinggi bertujuan untuk menjalankan elektrik merentasi Laut China Selatan untuk memenuhi permintaan elektrik di Semenanjung Malaysia. Kerja di empangan itu akhirnya digantung kerana krisis kewangan Asia.[70]

Krisis kewangan mengancam untuk membinasakan Malaysia. Nilai ringgit menjunam akibat spekulasi mata wang, pelaburan asing melarikan diri, dan indeks bursa saham utama jatuh sebanyak lebih 75 peratus. Dalam dorongan Tabung Kewangan Antarabangsa (IMF), kerajaan mengurangkan perbelanjaan kerajaan dan menaikkan kadar faedah, yang hanya berkhidmat untuk memburukkan lagi keadaan ekonomi. Pada tahun 1998, Mahathir berpatah balik polisi ini dengan tidak ada alasan yang IMF dan timbalannya sendiri, Anwar Ibrahim. Beliau meningkatkan perbelanjaan kerajaan dan tetap ringgit kepada dolar AS. Hasilnya membingungkan pengkritik antarabangsa dan IMF. Malaysia pulih daripada krisis lebih cepat daripada negara jiran di Asia Tenggara. Dalam ruang domestik, ia adalah satu kemenangan politik. Di tengah-tengah aktiviti ekonomi pada 1998, Mahathir telah menolak Anwar sebagai Menteri Kewangan dan Timbalan Perdana Menteri, dan beliau kini boleh mendakwa telah menyelamatkan ekonomi walaupun dasar-dasar Anwar.[71]

Pada dekad kedua beliau memegang jawatan, Mahathir sekali lagi mendapati dirinya berjuang dengan royalti Malaysia. Pada tahun 1992, putera Sultan Iskandar, pemain hoki wakil, digantung daripada pertandingan selama lima tahun kerana menyerang lawan. Iskandar membalas dengan menarik semua pasukan hoki Johor daripada pertandingan peringkat kebangsaan. Apabila keputusannya dicela oleh jurulatih tempatan, Iskandar mengarahkan beliau ke istananya dan memukulnya. Parlimen Persekutuan sebulat suara mengecam Iskandar, dan Mahathir melompat pada peluang untuk menghapuskan imuniti perlembagaan sultan-sultan dari kes sivil dan jenayah. Akhbar menyokong Mahathir dan, dalam pembangunan yang tidak disangka, mula menyiarkan dakwaan salah laku oleh ahli-ahli keluarga diraja Malaysia. Apabila akhbar mendedahkan contoh kekayaan mewah raja-raja, Mahathir memutuskan untuk memutuskan bantuan kewangan kepada isi rumah diraja. Dengan akhbar dan kerajaan berbintik-tompok terhadap mereka, sultan-sultan menyerah kepada cadangan kerajaan. kuasa mereka untuk menafikan persetujuan untuk bil terhad oleh pindaan perlembagaan lagi diluluskan pada tahun 1994. Dengan status dan kuasa royalti Malaysia berkurangan, Wain menulis bahawa pada pertengahan 1990-an Mahathir telah menjadi "raja tanpa tiara" di negara ini.[72]

Tahun terakhir dan kejayaan (1998–2003)

Menjelang pertengahan tahun 1990-an ia telah menjadi jelas bahawa ancaman yang paling serius kepada kuasa Mahathir ialah cita-cita kepimpinan timbalannya, Anwar Ibrahim. Anwar mula menjauhkan dirinya dari Mahathir, secara terang-terangan mempromosikan kelayakan agama atasannya dan muncul untuk mencadangkan sedemikian, hingga Ia melonggarkan sekatan ke atas kebebasan awam yang telah menjadi lambang pemerintahan Mahathir.[73] Walau bagaimanapun, Mahathir terus menyokong Anwar sebagai penggantinya sehinggalah hubungan mereka runtuh secara mendadak semasa krisis kewangan Asia. kedudukan mereka secara beransur-ansur menyimpang, dengan Mahathir meninggalkan dasar kewangan dan fiskal yang ketat didesak oleh IMF. Pada Perhimpunan Agung UMNO pada tahun 1998, seorang penyokong Anwar terkemuka, Ahmad Zahid Hamidi, mengkritik kerajaan kerana tidak melakukan secukupnya untuk memerangi rasuah dan kronisme. Seperti Mahathir mengambil tampuk dasar ekonomi Malaysia beberapa bulan akan datang, Anwar semakin dipinggirkan. Pada 2 September, beliau telah dipecat sebagai Timbalan Perdana Menteri dan Menteri Kewangan, dan segera diusir keluar dari UMNO. Tiada alasan segera diberikan bagi pemecatan itu, walaupun media membuat spekulasi bahawa ia berkaitan dengan yang mendebarkan dakwaan salah laku seks yang diedarkan di dalam "surat layang" pada perhimpunan agung.[74] Kerana lebih banyak dakwaan timbul, perhimpunan awam yang besar telah diadakan bagi menyokong Anwar. Pada 20 September, beliau telah ditangkap dan diletakkan dalam tahanan di bawah Akta Keselamatan Dalam Negeri.[75]

Anwar dibicarakan atas empat pertuduhan rasuah, yang timbul daripada dakwaan bahawa Anwar menyalahgunakan kuasanya dengan mengarahkan polis untuk menakut-nakutkan orang-orang yang mendakwa Anwar telah meliwat mereka. Sebelum perbicaraan Anwar, Mahathir memberitahu media bahawa beliau yakin Anwar bersalah. Beliau didapati bersalah pada April 1999 dan dijatuhi hukuman enam tahun penjara.[76] Dalam percubaan lain lama selepas itu, Anwar dijatuhi hukuman sembilan tahun lagi di dalam penjara kerana kesalahan meliwat.[77] Sabitan liwat itu dibatalkan atas rayuan selepas Mahathir meninggalkan pejabat.[78]

Walaupun Mahathir telah mengalahkan lawannya, ia datang dengan kos untuk kedudukannya dalam masyarakat antarabangsa dan politik dalam negeri. Setiausaha Negara Amerika Syarikat Madeleine Albright mempertahankan Anwar sebagai "pemimpin yang sangat dihormati" yang "berhak untuk proses dan perbicaraan yang adil".[79] Dalam ucapannya di Kuala Lumpur, yang dihadiri Mahathir, Naib Presiden Amerika Syarikat Al Gore menyatakan bahawa "kita masih mendengar panggilan untuk demokrasi", termasuk "di kalangan rakyat Malaysia yang berani".[80] Pada sidang kemuncak APEC pada tahun 1999, Perdana Menteri Kanada Jean Chrétien enggan bertemu Mahathir, manakala Menteri Luar beliau bertemu dengan isteri Anwar, Wan Azizah Wan Ismail.[81] Wan Azizah telah membentuk sebuah parti pembangkang liberal, Parti Keadilan Nasional (Keadilan) untuk memperjuangkan pilihan raya 1999. UMNO kehilangan 18 kerusi dan dua kerajaan negeri kerana jumlah yang besar pengundi Melayu berbondong-bondong kepada PAS dan Keadilan, ramai membantah layanan Anwar.[82]

Pada Perhimpunan Agung UMNO pada tahun 2002, Mahathir mengumumkan bahawa beliau akan meletakkan jawatan sebagai perdana menteri, hanya untuk penyokong tergesa-gesa untuk pentas dan meyakinkan beliau nada sedih dikekalkan. Beliau kemudiannya tetap bersara pada Oktober 2003, memberinya masa untuk memastikan peralihan yang teratur dan tidak berkontroversi kepada penggantinya diurapi, Abdullah Ahmad Badawi.[83] Setelah menghabiskan lebih 22 tahun di pejabat, Mahathir ialah pemimpin paling lama berkhidmat dipilih di dunia apabila beliau bersara.[84] Beliau kekal Perdana Menteri Malaysia paling lama berkhidmat.[85]

Perhubungan asing

Sepanjang tempoh jawatan Mahathir, hubungan Malaysia dengan Barat pada umumnya baik walaupun dikenali sebagai pengkritik lantang ke arah itu.[86] Awal semasa tempoh perkhidmatan beliau, perselisihan kecil dengan United Kingdom atas yuran pengajian universiti mencetuskan memboikot semua barangan British yang diketuai oleh Mahathir, dalam apa yang dikenali sebagai kempen "Buy British Last". Ia juga membawa kepada pencarian model pembangunan di Asia, terutamanya Jepun. Ini ialah permulaan "Dasar Pandang ke Timur" yang terkenal.[87] Walaupun Malaysia merupakan bekas koloni British, kepentingan ekonomi Jepun telah menyumbang kepada perubahan dasar luar negara dari Dasar Pro-Barat semasa zaman kolonial dan pasca-kolonial menjadi Dasar Pandang Ke Timur semasa pentadbiran Mahathir.[88] Walaupun pertikaian itu kemudian diselesaikan oleh Perdana Menteri Margaret Thatcher, Mahathir terus menekankan model pembangunan Asia ke atas orang-orang Barat kontemporari. Beliau terutamanya mengkritik piawai berganda bangsa-bangsa Barat.[89]

Amerika Syarikat

Mahathir sentiasa mengkritik Dasar Luar Amerika Syarikat[90] dan lagi hubungan antara kedua-dua negara masih positif dan Amerika Syarikat adalah sumber pelaburan asing terbesar, dan merupakan pelanggan terbesar Malaysia semasa pemerintahan Mahathir. Tambahan pula, pegawai tentera Malaysia terus berlatih di Amerika Syarikat di bawah program Latihan dan Pendidikan Ketenteraan Antarabangsa (International Military Education & Training; IMET).

BBC melaporkan bahawa hubungan dengan Amerika Syarikat mengambil giliran untuk lebih teruk pada tahun 1998,[91] apabila Naib Presiden Amerika Syarikat Al Gore dinyatakan pada persidangan Kerjasama Ekonomi Asia-Pasifik (APEC) yang dihoskan oleh Malaysia:

Demokrasi memberikan satu tanda kesahihan bahawa pembaharuan mesti mempunyai untuk menjadi berkesan. Dan sebagainya, antara negara-negara yang mengalami krisis ekonomi, kita masih mendengar panggilan untuk demokrasi, panggilan untuk pembaharuan, dalam pelbagai bahasa - People Power, doi moi, reformasi. Kita mendengar mereka hari ini - di sini, sekarang - di kalangan rakyat Malaysia yang berani.

Gore dan Amerika Syarikat mengkritik perbicaraan kes bekas timbalan Mahathir Anwar Ibrahim, pergi setakat untuk melabelkannya sebagai "menunjukkan percubaan". U.S. News & World Report memanggil perbicaraan yang "cermin mata menonjol."[92] Juga, Anwar adalah jurucakap Malaysia yang cemerlang untuk dasar-dasar ekonomi yang digemari oleh IMF, yang termasuk kenaikan kadar faedah. Sebuah artikel di Malaysia Today mengulas bahawa "komen Gore merupakan serangan tidak-terlalu-halus ke atas Perdana Menteri Malaysia Mahathir Mohamad dan lebih umum pada kerajaan, termasuk Jepun, yang menentang AS menuntut pembaharuan pasaran selanjutnya."[93] Pengendorsan Gore bagi reformasi meminta (antara lain) penyingkiran Mahathir, adalah laknat kepada Mahathir, dan beliau berkata bahawa "Saya tidak pernah melihat sesiapa jadi kurang ajar". Ini juga merumuskan jangkaan satu Malaysia yang tetamu tidak perlu menunjukkan kekasaran itu kepada tuan rumah.[94]

Walau bagaimanapun, pandangan Mahathir sudah berakar umbi sebelum acara ini. Sebagai contoh, sebelum mesyuarat ASEAN pada tahun 1997, beliau membuat ucapan mengutuk Deklarasi Hak Asasi Manusia Sejagat, memanggil ia satu instrumen menindas yang mana Amerika Syarikat dan negara-negara lain cuba mengenakan nilai-nilai mereka di Asia. Beliau menambah bahawa orang Asia memerlukan kestabilan dan pertumbuhan ekonomi lebih daripada kebebasan awam. Kenyataan ini tidak menimbulkan perasaan cinta beliau untuk Setiausaha Negara Amerika Syarikat Madeleine Albright, yang menjadi tetamu pada mesyuarat itu.

Hubungan itu bergelodak kedua-dua cara. Berikutan tembakan dan pemenjaraan Anwar, Madeleine Albright telah mengadakan lawatan kepada isteri Anwar.

Mahathir tidak teragak-agak untuk menunjukkan Amerika untuk justifikasi tindakan sendiri. Dalam bercakap mengenai penahanan sewenang-wenangnya tanpa perbicaraan tahanan politik di Malaysia, beliau berkata: "Peristiwa di Amerika Syarikat telah menunjukkan bahawa terdapat keadaan di mana kuasa khas tertentu perlu digunakan untuk melindungi orang awam untuk kebaikan umum."

Pada hujung spektrum, kerajaan Amerika Syarikat sebelum ini telah mengkritik kerajaan Malaysia untuk melaksanakan ISA, yang terkini pada tahun 2001 apabila Presiden George W. Bush berkata "Akta Keselamatan Dalam Negeri adalah undang-undang zalim. Tiada negara lagi harus mempunyai undang-undang yang membenarkan penahanan tanpa perbicaraan." Pada tahun 2004, bagaimanapun, Bush menarik balik pendirian beliau dan mendakwa "Kita tidak boleh hanya mengklasifikasikan Akta Keselamatan Dalam Negeri Malaysia sebagai undang-undang zalim."

Pada tahun 2003 Mahathir bercakap dengan Pergerakan Negara-Negara Berkecuali di Kuala Lumpur, dan sebagai sebahagian daripada ucapannya, berkata:

Marie Huhtala, duta Amerika ke Malaysia, telah menjawab satu kenyataan: "Ini bukan kenyataan berguna oleh mana-mana standard, dan saya di sini untuk memberitahu anda bahawa Washington tidak mengambil perhatian terhadap mereka Mereka terikat untuk mempunyai kesan yang buruk kepada. hubungan. "

Baru-baru ini, Pencerbohoan Iraq 2003 disebabkan geseran tambahan antara kedua-dua negara; Mahathir sangat mengkritik Presiden George W. Bush untuk bertindak tanpa mandat PBB.

Di sebalik semua ini, hubungan Malaysia dengan Amerika Syarikat telah kukuh. Satu Jawatankuasa kecil rumah pendengaran 2003 (No. Siri 108-21) dasar AS terhadap Asia Tenggara merumuskannya sebagai "Walaupun kenyataan awam kadang-kala tumpul dan keterlaluan oleh Perdana Menteri Mahathir, kerjasama AS-Malaysia mempunyai rekod pejal di kawasan yang pelbagai seperti pendidikan, perdagangan, hubungan ketenteraan, dan memerangi keganasan."

Walaupun selepas persaraan, Mahathir tidak teragak-agak mengenai kritikan terhadap Amerika Syarikat. Pada tahun 2004, (The Star, 18 Oktober 2004), beliau dipetik sebagai berkata "Rakyat Amerika, sangat jahil dan tahu apa-apa tentang seluruh dunia .... Dan mereka adalah orang-orang yang akan menentukan siapa yang akan menjadi orang yang paling berkuasa di dunia ". Dalam wawancara yang sama, beliau juga betul meramalkan kemenangan George W. Bush pada pilihan raya presiden Amerika Syarikat 2004.

Australia

Hubungan Mahathir dengan Australia (negara yang paling dekat dalam Anglosfera ke Malaysia, dan seorang yang dasar asing adalah yang paling tertumpu kepada rantau ini), dan hubungannya dengan pemimpin politik di Australia, telah terutamanya berbatu. Hubungan antara Mahathir dan pemimpin Australia mencapai titik yang rendah pada tahun 1993 apabila Paul Keating menggambarkan Mahathir sebagai "keras kepala" kerana tidak menghadiri sidang kemuncak APEC. (Ia dikatakan bahawa penerangan Keating adalah satu gaffe linguistik, dan bahawa apa yang ada dalam fikiran adalah "keras kepala".)[95]

Mahathir, bersama-sama dengan ahli-ahli politik Malaysia yang lain (dan ramai pemimpin Asia yang lain) juga dikritik pengganti Keating, John Howard, yang beliau percaya telah menggalakkan Pauline Hanson, yang mana pandangan telah secara meluas dianggap sebagai perkauman..[96]

Singapura

Mahathir adalah alumni Kolej Perubatan di Universiti Malaya pada masa itu terletak di Singapura di bawah British Malaya (kampus Universiti Malaya di Singapura telah dinamakan semula Universiti Kebangsaan Singapura manakala kampus di Kuala Lumpur kekal sebagai Universiti Malaya). Beliau lulus sebagai doktor selepas Kolej Perubatan King Edward VII pada tahun 1953, semasa pemerintahan British.

Walau bagaimanapun, hubungan dengan Singapura di bawah tempoh Mahathir bergelora. Banyak isu-isu yang dipertikaikan dibangkitkan semasa pentadbirannya belum diselesaikan. Banyak isu-isu antarabangsa telah dibangkitkan di bawah istilah Kepimpinan Mahathir, tetapi tiada kemajuan yang ketara telah dibuat kemudian untuk menyelesaikannya secara dua hala. Isu yang termasuk:

• Harga yang rendah daripada air mentah yang dibayar oleh Singapura ke Malaysia (3 sen Malaysia (AS $ 0,008) bagi setiap 1000 gelen);
• Penggantian cadangan Seberang Tambak dengan jambatan gantung untuk meningkatkan aliran air melalui Selat Johor (kemudian dibatalkan oleh pengganti Mahathir, Abdullah Ahmad Badawi);
• Kerja-kerja penambakan tanah Singapura, menjejaskan penghantaran ke Pelabuhan Tanjung Pelepas;
• Penggunaan ruang udara Malaysia oleh jet Angkatan Udara Republik Singapura;
• Status Pulau Pedra Branca (juga dikenali sebagai "Pulau Batu Putih"), telah dibawa ke Mahkamah Keadilan Antarabangsa dan kini milik Singapura;
• Kedaulatan laluan kereta api melintas Singapura dan Tempat Perjanjian mengenai perkara itu.
• Menggantung sepenuhnya kaunter perdagangan CLOB (Central Limit Order Book), semasa Krisis Kewangan Asia 1997 selama-lamanya beku kira-kira AS $ 4.47 bilion saham dan menjejaskan 172,000 pelabur, sebahagian besar daripada mereka warga Singapura.[97][98][99]

Dalam perkembangan yang lebih positif:

• Singapura-Malaysia mencapai perjanjian pada tahun 1988 dan Mahathir membina Empangan Linggui di Sungai Johor dan bekalan air mentah ke bandar yang terhad air (Singapura).[100]
• Lee dan Mahathir mengumumkan rancangan untuk saluran paip gas asli dari Terengganu ke Singapura. Ia telah siap 10 tahun kemudian pada bulan Januari 1992.[101]

Atas kematian Lee Kuan Yew: Mahathir menulis dalam blognya chedet.cc "Kuan Yew dan Saya". Beliau melahirkan rasa dukacita dan kesedihannya pada kehilangan Lee. Beliau mengatakan bahawa beliau sering silang pedang dengan pemimpin Singapura yang veteran tetapi ia tiada permusuhan tetapi perbezaan pendapat untuk apa yang baik untuk negara yang baru lahir untuk berkembang maju ke hadapan. Beliau kemudian menulis bahawa dengan kematian Lee, ASEAN telah kehilangan kepimpinan yang kuat selepas Lee Kuan Yew dan Presiden Suharto.[102]

Ramai penganalisis politik percaya bahawa dengan pemergian Lee, Mahathir adalah "Penjaga Tertua" Asia Tenggara terakhir.[103]

Pada April 2016, Ulang Tahun pertama kematian Lee Kuan Yew. Tun Dr. Mahathir memberitahu media bahawa rakyat Singapura mesti menghargai jasa dan pengorbanan untuk Lee ialah penting kepada kejayaan Singapura hari ini. Mahathir berkata Lee bertanggungjawab menjadikan Singapura sebagai sebuah pusat kewangan dengan sebuah pelabuhan bertaraf dunia, dan menjadi hab penerbangan. Beliau berkata, itu satu pencapaian yang kita semua perlu diiktiraf. Mahathir lagi mengatakan bahawa Lee mempunyai pendirian sendiri tidak sama dengan pendirian Malaysia.[104]

Bosnia-Herzegovina

Di Bosnia-Herzegovina, Mahathir telah menyatakan sebagai sekutu yang ketara khususnya negara itu. Beliau melawat Sarajevo pada Jun 2005 untuk membuka jambatan berhampiran Pusat Bandar Bosmal menandakan persahabatan antara rakyat Malaysia dan Bosnia.

Beliau membuat lawatan tiga hari ke Visoko untuk melihat Piramid Matahari Bosnia pada Julai 2006. Beliau membuat satu lagi lawatan beberapa bulan kemudian.

Pada Februari 2007, empat pertubuhan bukan kerajaan: Sarajevo Sekolah Sains dan Teknologi, Kongres Intelektual Bosniak, dan dua pertubuhan Kristian: Majlis Civil Serb dan Majlis Kebangsaan Croat, dicalonkan Mahathir untuk Hadiah Keamanan Nobel 2007 untuk kerjanya semasa konflik.[105]

Pada 22 Jun 2007, beliau membuat satu lagi lawatan ke Sarajevo dengan sekumpulan ahli perniagaan Malaysia untuk meneroka peluang pelaburan di negara ini.

Pada 11 November 2009, beliau juga mempengerusikan mesyuarat tertutup pelabur terkemuka di Malaysia Forum Perniagaan Global-Bosnia, yang turut dihadiri oleh presiden Haris Silajdzic.

Membangunkan dunia

Antara negara-negara membangun dan Islam, Mahathir umumnya dihormati,[86] terutamanya bagi pertumbuhan ekonomi yang agak tinggi di Malaysia dan juga untuk sokongan beliau terhadap nilai-nilai Islam liberal.[106] Pemimpin seperti Presiden Kazakhstan Nursultan Nazarbayev, memujinya dan telah cuba untuk mencontohi formula pembangunan Mahathir. Beliau ialah salah satu jurucakap besar ke atas isu-isu untuk membangunkan dunia dan sangat menyokong merapatkan jurang Utara-Selatan, serta menegur pembangunan negara-negara Islam. Beliau tujukannya kepada pelbagai blok bukan NATO seperti ASEAN, G77, Pergerakan Negara-Negara Berkecuali, Pertubuhan Negara-Negara Islam, dan yang paling baru-baru ini, G22 pada ceramah terkini Pertubuhan Perdagangan Dunia pada lelaki Cancún.